Το συμβόλαιο του πρωτότυπου «Δράκουλα» σε χειρόγραφο του ίδιου του Stoker αποκαλύπτει όλες τις λεπτομέρειες της συμφωνίας, 115 χρόνια μετά την σύνταξη και υπογραφή της.
Μπορεί ο αρχαϊκός γραφικός χαρακτήρας να είναι αρκετά δυσδιάκριτος αλλά ορισμένες λέξεις κλειδιά, όπως «The Un-Dead» φαίνονται ολοκάθαρα. Το έγγραφο που είδε το φως της δημοσιότητας για πρώτη φορά, σφραγίζει την συμφωνία που πριν από 115 χρόνια στάθηκε η αφορμή να χαρίσει στην ανθρωπότητα την πιο διάσημη τρομακτική νουβέλα: Το «Δράκουλα» του Bram Stoker.
Σύμφωνα με την Independent, το πρωτότυπο νομικό έγγραφο, δια χειρός Stoker και το οποίο αποτελούσε μέχρι χθες επτασφράγιστο μυστικό, αναμένεται να δημοσιευθεί σε μία νέα εκδοχή της ιστορίας των βαμπίρ. Αποκαλύπτει, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, τους όρους που υπαγόρευσε ο ίδιος ο Stoker , ο οποίος είχε σπουδάσει και νομικά αλλά ποτέ δεν ασχολήθηκε επαγγελματικά, και περιλαμβάνει τις διαπραγματεύσεις αναφορικά με το 20 τοις εκατό του τότε βασιλικού φόρου για το βιβλίο της 1ης Μαίου του 1897. Στην εποχή του αυτό το ποσοστό ήταν εξωπραγματικό αν σκεφτεί κανείς ότι ακόμα και σήμερα ανάλογα ποσοστά κυμαίνονται ανάμεσα στο 10 και 15 τοις εκατό.
Παρά την πορεία του βιβλίου, το οποίο πούλησε και ακόμα πουλάει εκατομμύρια κόπιες ανά τον κόσμο, η πρώτη έκδοση έφτανε μόλις τις 3.000 με τιμή πώλησης τα 6 σελίνια. Η συμφωνία όριζε ότι ο Stoker δεν θα έπαιρνε χρήματα για τα πρώτα 1.000 βιβλία αλλά κάθε ένα από τα υπόλοιπα θα έπαιρνε κάτι παραπάνω από ένα σελίνι.
Ο «Δράκουλας» αν και δεν ήταν το πρώτο βιβλίο που είχε να κάνει με βρικόλακες, ήταν αυτό που καθόρισε τη μετέπειτα μορφή τους σε αναρίθμητα βιβλία και ταινίες, μέχρι και την πιο πρόσφατη εκδοχή του «Twilight» της Stephenie Meyer.
Σε μια συνέντευξή του μάλιστα ο Stoker, μερικούς μήνες μετά της έκδοσης του δικού του «Δράκουλα» είχε αναφέρει πόσο απεχθανόταν τους εκδοτικούς ατζέντηδες: «Κάποιοι άνθρωποι σήμερα βγάζουν 10.000 το χρόνο από τις νουβέλες τους, και είναι αν μη τι άλλο άδικο να πληρώσουν 10 ή 5 τοις εκατό από αυτό το τεράστιο ποσό σε έναν μεσάζοντα».
Ο Nick Robinson, πρόεδρος των εκδόσεων Constable και Robinson, οι οποίες και θα επανεκδώσουν τη νουβέλα στην πρωτότυπη μορφή της με το εν λόγω συμβόλαιο, ανακοίνωσε «Ο Stoker έγραψε ο ίδιος το συμβόλαιο, που αν το δει κανείς από την πλευρά του εκδότη είναι ανήκουστο. Οι όροι δε, με το εκπληκτικό 20 τοις εκατό, είναι αρκετά σκληροί. Αλλά απ’ ότι φαίνεται ήξερε καλά πώς να «οχυρώνει» τους όρους και να τους υπαγορεύει».
Το συμβόλαιο παρέμενε στα γραφεία του εκδότη στο κεντρικό Λονδίνο από την ημέρα που υπογράφηκε, μέσα σε ένα παλιό, τενεκεδένιο κουτί σε έναν διάδρομο, από την εποχή του 1960, οπότε και η εταιρεία αγοράστηκε από τον Ben Glazebrook. Η σημασία και η αξία του επανεκτιμήθηκαν έκτοτε και φυλάχθηκε σε ένα κλειδωμένο σημείο στο γραφείο του ιδιοκτήτη.
Ωστόσο παρά την επιμέλεια του Stoker για την κατοχύρωση μιας ισχυρής συμφωνίας για το χειρόγραφό του στο Ηνωμένο Βασίλειο, δεν ίσχυσε το ίδιο και στις ΗΠΑ. Ο απόγονος του Stoker, Dacre Stoker, ο οποίος είναι επίσης συγγραφέας και μένει στις ΗΠΑ, δήλωσε στην Independent ότι «Το βιβλίο δεν είχε εκδοθεί στην Αμερική μέχρι το 1899. Αλλά ο «Δράκουλας» έγινε σειρά σε κείμενα εφημερίδων για κάποια χρόνια, και όλα αυτά επειδή στις ΗΠΑ οι νόμοι περί πνευματικής ιδιοκτησίας ήταν περίεργοι και απαιτούσαν από τους συγγραφείς να κυκλοφορήσουν πρώτα αποσπασματικά τους ήρωες τους και μετά σε κανονική έκδοση βιβλίου.
«Τότε υπέγραψε ένα συμβόλαιο με τους εκδότες Doubleday, αλλά αυτοί ακόμη και μέχρι σήμερα δεν το έχουν αποκαλύψει. Είναι ένα από τα μυστήρια: γιατί ο Bram έχασε τα δικαιώματα του βιβλίου του;» η επικρατούσα άποψη είναι ότι ο ίδιος δεν ικανοποίησε στο έπακρο τους όρους. Βέβαια, υπάρχουν και αυτοί που, άγνωστο γιατί, αναφέρονται στον προσωπικό βοηθό του, τον ηθοποιό Henry Irving, ο οποίος εν μέρει αποτέλεσε και έμπνευση για τον Δράκουλα. Αυτός δούλευε και ως μάνατζερ στο θέατρο Lyceum του Λονδίνου, μία θέση που κράτησε για 27 χρόνια».
Όποια και αν είναι η πραγματική ιστορία, το ζήτημα είναι ότι ο «πατέρας» του Δράκουλα πέθανε τον Απρίλιο του 1912 από σύφιλη και οι στάχτες του ακόμα είναι φυλαγμένες στο νεκροταφείο Golders Green στο Βόρειο Λονδίνο.
